bir noktaya varmak, istediğim şey bu mudur bimiyorum doğrusu. Ama sonuçta bugün (ki aslında dün ) itibariyle sanırım bir şeyler değişecek. Artık iş güç sahibiyim nerde mi diye sormana gerek yok çünkü neresi olduğunun çok da önemi yok. Mutlu muyum bilmiyorum. Ailem sevindi yalnız. Peki ya ben? bilmiyorum içimde öyle bir korku öylesine bir tereddüt var ki tarifi zor gerçekten
Benim gibi nokta hedeflerden ziyade süreç yaşamayı sevenler daha iyi anlıyacaklardır bu durumu. İyi kötü 20 senedir öğrenciyken bir anda yeni bir hayat yeni bir yaşam .Her seçiş bir vazgeçiş derler ya işte bunu seçmekle birçok şeyden vazgeçmişte oluyorum doğrusu. Sanırım artık akademik bir kariyerim olmayacak. Her ne kadar drago gibi, olmazsa ayrılırım, baktım hoşuma gitmedi terkedirim desem de inanma ben onu yapabilecek biri değilim sanırım. Üniversite kitaplar tezler makaleler projeler ... bazan yorucudur ama onlardan zevkte alır insan sonuçta bir noktada özgürsündür.
Ama bilmiyorum artık ben çalışmayacağım deme lüksüne pek sahip değilim sanırım. Bundan sonra ki süreçte sadece işimi doğru yapmak ile yetineceğim.
Hayatta bir hedefim var o da insanlara faydalı olmak umarım öyle bir gelecek bekliyordur beni.
Allahım sen yardımcım ol kötüyü muhtaç etme
Şimdi bu ağlamaklı olmakta nereden çıktı? Şarkılar da öyle fena geliyor ki ardı sıra melankoli için tüm şartlar oluştu yeni hayatı karşılamak için tüm şartlar...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder